Page 13 - e-book ME in beeld
P. 13
Binnen grenzen Zodat ze vrij is om te vliegen
Woont een meisje Te gaan, te vallen en te staan
Op een berg Om zichzelf dan te bewijzen
In een paleisje Dat ze 't goede pad is opgegaan
Begroeid met rozentakken Niet de ketens zijn het zwaarste
Vol stekels achter muren Die vallen reuze mee
Waar de wereld buiten blijft Wat meeweegt is de twijfel
Maar ze graag doorheen wil gluren Ben ik wel oké?
Ze slaapt daar nu al jaren In haar hoofd weet ze ‘t antwoord
In haar dromen is ze vrij Haar gevoel bevestigd dat
Maar al die honderd jaren Maar gevangen in een lichaam
Hoorde ze er niet echt bij Vergt vertrouwen best wel wat
Ze wil, ' t is waar, niets liever Dus droomt ze van een toekomst
Dan een sprookje als haar lot Met een onbekende twist
Maar die verrekte prinsen Wie weet is het niet moeilijk
Schieten steeds maar weer tekort Als ze ‘t strakjes eenmaal wist
Stekelstruiken overwoekert Ooit snoeit zij de dichtste bossen
Muren onbeklimbaar hoog Beukt zij neer de hoogste muur
De beek, die bleek te diep Doorklieft zij het wildste water
En de lucht strekt veel te groot Stijgt ze uit boven haar muur
Dus 't prinsesje in haar bedje Trots zal ze versteld staan
Kijkt toe naar het geraas Van een kracht die zij niet kent
Van de prinsen die proberen Omdat ze altijd hoop bleef houden
Herhaald'lijk falen, helaas Dat je je eigen held al bent
Het meisje groeide groter
En daarmee ook haar wens
Om eens een held te vinden
Die bevrijd haar van die berg
